για έναν αδύναμο που υποχώρησε:
εσύ, όσο περνάει ο χρόνος, χάνεσαι μέσα στον εαυτό σου
εγώ, όσο περνάει ο καιρός, χάνομαι μέσα σε σένα

άντληση από παρατήρηση:
άνθρωποι ανεκτικοί από το φόβο της μοναξιάς,
που είναι ακόμη τόσο νέοι για να φοβούνται..

αυτόματη αντιπαραβολή:
άνθρωπος μη ανεκτικός χωρίς το φόβο της μοναξιάς,
που δεν είμαι πια τόσο νέα για να μην φοβούμαι..

άυλος κόσμος εκ του ασφαλούς:
είμαι ερωτευμένη με ένα όνειρο που μεγαλώνει μέσα στο κεφάλι μου τις νύχτες.
τις ημέρες το αναγκάζω να μένει μικρό, ίσαμε να περάσει ο καιρός.
θα μπορούσες να το δεις σαν ευκολία προσαρμογής,
θα μπορούσες να το πεις τεράστια αδικία ή υπέρμετρη αφέλεια.
όπως και να ονομάσεις το όνειρο και τον πειθαναγκασμό, δεν είναι ύλη

αναρώτηση χωρίς αντίκρυσμα:
ένα μαξιλάρι μπορεί να αντικαταστήσει μιαν αγκαλιά;
μπορεί ένα φιλί στο χέρι να σπρώξει πίσω ένα φιλί στα χείλη;
μεταμεσονύχτια θεατρική παράσταση..

αλλάζω,
επιθυμώ να γεράσω για να δικαιολογώ την εικόνα μου