σεπτέμβρης του ´16, τετάρτη

ανάμεσα σε πάγκους και καφάσια

δρόμος στενός αφέθηκε να περπατούν οι αγοραστές.

στην άνοδο πέτυχα σχεδόν δίπλα την Τουλίνα

ξανθιά βαμμένη όπως πάντα.

το χρώμα ξεχείλιζε απ´το περίγραμμα των χειλιών

ροζ μωβ παλιομοδίτικο με καφετιά χοντρή γραμμή ολόγυρα

μου διέφυγαν οι άλλες λεπτομέρειες.

δεν πρόλαβα να χαιρετήσω

το βλέμμα έριξε αλλού

μουρμούρισε του σαραπεντάρη που κατέβαινε

«έλα άμα θες

έχω να πληρώσω το ενοίκιο»

κείνος την κοίταξε αδιάφορα

και συνέχισε το δρόμο του.

δε διασταυρώθηκα ποτέ ξανά με την Τουλίνα

τη διωγμένη απ´το σχολείο συμμαθήτρια

που καμιά μας δε μιλούσε κι έπαιζε

μη και κολλήσει τόση δα κρυμμένη ελευθεριότητα

σαν αυτή τη συνάντηση να περίμενε για να χαθεί.