είναι λίγες ώρες τώρα που σκανδαλίζομαι να σωπάσω οικειοθελώς

να μην ακούσω ποτέ ξανά τη φωνή μου ούτε κανείς άλλος την ακούσει

εκούσια επιλογή της σιωπής..

αν πάψω να μιλώ τι θα μου συμβεί;

θα θορυβεί βουή μες στο κεφάλι μου;

θα σκεπάζω τ´ αυτιά μου μη την ακούω;

σαν ξερά φύλλα στον αέρα θα χοροπηδούν οι άχρηστες σκέψεις μέχρι να μαζωχτούνε στη γωνιά;

θα μπορώ ευκολότερα να σκουπίζω τα απορρίμματα του νου μου;

θα τα διακρίνω γρηγορότερα;

χρειάζεται ήχος να στριμώξεις τα ξερά φύλλα;

ή μόνον η όραση αρκεί;

μήπως δεν ολοκληρώνουν το περίγραμμά τους αν δεν τα ακούς ταυτόχρονα να σέρνονται τρέμοντας καταγής;

χρειάζεται σιωπή να αδειάσεις τη μνήμη;

πρέπει να κενώσω τα συρτάρια από καθετί που είμαι εγώ

να απαλλάξω τους επιγόνους από τέτοια σκουπίδια

αν πάψω να ακούω τη φωνή μου η πορεία της εκκαθάρισης θα είναι πιο ισχυρή;

πιο θαρραλέα ίσως;

πιο γενναιόδωρη;

είπε εκείνος μια φορά: «γιατί να ασχοληθώ με την απάλειψή μου; μήπως οι κληρονόμοι μου τα ίδια δεν θα κάνουν; θα είναι σα να βλέπουν τον εαυτό τους στον καθρέφτη»

φίλε μου..

διαφέρω

εγώ δεν είμαι τιμωρός..