είναι τόσο αγαθός και ήσυχος.. ανεβαίνει στην άκρη του κρεβατιού και κοιμάται κουλουριασμένος.. διαβάζω ανακεκλιμμένη σαν την Πωλίνα Μποργκέζε εγώ, τον παρατηρώ και του κάνω: μ´αγαπάς βρε; κουνάει την πολύ ακρούλα της κοιμισμένης του ουράς. κι εγώ σ´αγαπώ χαμένε, του λέω και τρεμουλιάζει την ουρά. αλλάζω προσανατολισμό και του δίνω φιλάκι στην πλατούλα. μετά κρύβω στη χούφτα μου τη μουρίτσα του και τον κάνω μαξιλάρι. αρχίζει να γουργουρίζει. έχω παρατηρήσει ότι τα γουργουρητά διαφέρουν μεταξύ τους, κολλάω πάντα το αυτί μου στο κορμάκι του, τα ακούω καλά και ξέρω, μπορώ να γράψω ως και τυπολογία γουργουρητών.. σήμερα ακούγονται σαν κάποιος να γαζώνει σε επαγγελματική μηχανή πατώντας συνέχεια το πεντάλ.. και ανασαίνει αργά και ρυθμικά… ένα ζεστό μαλακό μαξιλάρι που γουργουρίζει..

20.09.2020