είναι τόσο αγαθός και ήσυχος.. ανεβαίνει στην άκρη του κρεβατιού και κοιμάται κουλουριασμένος.. διαβάζω ανακεκλιμμένη σαν την Πωλίνα Μποργκέζε εγώ, τον παρατηρώ και του κάνω: μ´αγαπάς βρε; κουνάει την πολύ ακρούλα της κοιμισμένης του ουράς. κι εγώ σ´αγαπώ χαμένε, του λέω και τρεμουλιάζει την ουρά. αλλάζω προσανατολισμό και του δίνω φιλάκι στην πλατούλα. μετά κρύβω…