με όρισες αγάπη και με έθρεψες με δύναμη εκτινάχθηκα στο σύννεφο μαζί ακολούθησες θαρρώ για λίγο μα σύντομα με άφησες να πέσω να χαθώ να σβήσω αδιάφορος.. κατόπι να προσποιηθείς πως φλόγα έγινες και σώζεις τη χαρά που δε μου έδωσες   πέφτω διαρκώς.. και πάλι μόνη μου σηκώνομαι και πάω πίσω και δονούμαι…