βαδίζω ειρηνικά -συνήθως- την ημέρα μου
οι ώρες μικρούλες, ποιος τις πειράζει στο καλό τους κι όλο μικραίνουν;
αύρα του θέλω να απομακρυνθώ σηκώνεται, την πιάνω που έρχεται,
και μόλις φτάσει αρχίζω να μπαινοβγαίνω στιγμιαία στην πρόκληση με διάφορες δικαιολογίες,
μόλις χρόνος και τόπος παραμερίσουν, ουπς, με τσάκωσα αναστενάρισσα..
έχω πλάκα όταν παίζω με τα κάρβουνα, σκοπό αντικρίζω κι αυτά κρύα μου είναι,
ο σκοπός με νοιάζει, καθόλου τα εμπόδια..
κεντράρω στόχο και χτυπώ, λίγα λεπτά χωρίς παλινδρομήσεις μου χρειάζονται.
κι έπειτα απλά ξαναγυρίζω στον χρόνο και τον τόπο..

απλά..

26 οκτωβρίου 2016