ο ήλιος πάντα θα λάμπει, με μένα ή χωρίς εμένα

τα σιτάρια θα κιτρινίζουν κυκλικά και θα θερίζονται

τα δέντρα θα ξεδιψούν σε απρόοπτες διαδρομές νερού

οι αιωνόβιες χελώνες θα λιάζονται κροταλίζοντας τα καύκαλά τους.

θέλω να βυθιστώ σε όσο παραπάνω φως μπορώ

όσο ακόμα υπάρχει χρόνος και έχω φωνή και θυμικό

χωρίς γκρίνιες για τα ζεστά μεσημέρια

χωρίς κρυμμένα μπράτσα κι αφελείς ενδυματολογικές επιλογές.

το φως στις χούφτες σου το κράτησες και μου το χάρισες

στιγμές μόνο στα γρήγορα ήσουν βιαστικός να φύγεις

κράτησα τότε όσο μπορούσα κρατώ μα θέλω κι άλλο

δεν έπαψα ποτέ να επιθυμώ, δεν ξέχασα πώς είναι ν’ αναπνέω.

σάββατο 18 ιουλίου 2015, 16:30