δε μπόρεσα κι απόψε να βγάλω από πάνω μου αυτό που με βαραίνει

εικόνα θα το κάνω

περιγράφοντάς το μήπως το σκορπίσω

τερτίπια δανεικά από την τέχνη μου είναι τούτα

να

κοντούτσικος άτριχος βραχνάς θρονιάστηκε στο λαιμό μου

και με κοιτάει με μάτια γουρλωμένα

και πρέπει εγώ να αποστρέφομαι να μη νομίζει ότι κατάφερε να με παγώσει

και

το πανωφόρι μου δεν ξέρω γιατί τόσο βαρύ κατέληξε να είναι

μάλλον έκανα ό,τι μπορούσα γι’ αυτό

το σκόνισα τις νύχτες με ιδέες και φαντάσματα

με προσωπογραφίες άχρωμες που νόμιζα πως μου χαμογελούσαν

και τώρα από πάνω μου δε βγαίνουν τόσα που φορτώθηκε σε άχρηστους περίπατους

κουράστηκα ομολογώ

βαρέθηκα τα ίδια και τα ίδια

και όμως κείτομαι και περιμένω να αλλάξουν τα χρώματα με ανάμειξη λίγου φωτός

νέα περιμένω μέσα στην παγκόσμια ακινησία να έρθουν απ´ τη θάλασσα

εκεί που ηθελημένα βούλιαξα για να υπάρχω