άνοιξα τα μάτια μου απότομα

εκεί που είχα αφαιρεθεί και ταξίδευα άηχα

σε ανέκφραστα και ασχημάτιστα περιεχόμενα

χωρίς διάθεση ομολογώ

χωρίς νεύρο

είναι γιατί σκέφτηκα πως ποτέ δεν αφιέρωσα κάτι στον αγώνα σου

ναυτίλλεσαι αργά πάνω στο νερό της μνήμης σου

κι αυτό καραδοκεί να σηκωθεί ψηλά μόλις εσύ χαμηλώσεις τους ώμους

σου λέει ψέματα για να επικρατήσει

κρύβεσαι και πέφτεις στο νερό

πάντα το ήθελες δικό σου μα δεν το είχες

και τώρα σε σκοτώνει

είναι που η μνήμη εξασθένησε

το έχω ανάγκη να είσαι εκεί μου λες

να με κρατάς να μή χαθώ

και γω να κάνω πως δεν σε ξέρω

γιατί σε ντρέπομαι που προσποιήθηκα

υπάρχει συνέχεια

τίποτε δεν άλλαξε

τα ίδια πρωινά

οι ίδιες νύχτες

και γω περιμένω

όταν η ανάγκη πιέζει την ύπαρξη

η μουσική λατρεύεται έως να σιωπήσει

απόλυτη επιδίωξη το σώμα ένα

κι έμεινα σε μια φωτογραφία

ένα παιδί την τράβηξε που πίστευε σε σένα

να σου μιλώ μέσα από στίχους

γιατί έτσι μπορώ να ισχυριστώ ότι δεν εννοούσα εσένα

σκέφτηκα τη μικρή ζωή σου να την ξενυχτήσω

για σένα που γεννήθηκες στις 13 μαρτίου