αυτή τη στιγμή τα δημοσιεύματα στα ΜΜΕ που έχω στα χέρια μου και αφορούν τη Βενιζέλου, άρχισα να τα μαζεύω το 2012, πλησιάζουν τις 2.000. μαζεύω τα πάντα, ό,τι πέφτει στην αντίληψή μου.

εκεί στην Κίνηση είμαστε μια ωραία πολυμελής παρέα με έναν κοινό σκοπό, να κρατήσουμε ακίνητο στη θέση του, κατά χώραν, in situ, αυτό το τοπίο με εμβαδόν 1,5 στρέμμα, που τόσο υπερφίαλα και επιδερμικά, εκδικητικά και άνοα σκέφτηκαν μερικοί μισαλλόδοξοι εκπρόσωποι της πολιτείας να το τεμαχίσουν και να το πακετάρουν, έτσι, για να γίνει το δικό τους. απωθημένα και ανεκπλήρωτοι έρωτες για χρήμα συγχωνεύθηκαν, το φαγητό μαγειρεύτηκε και σερβιρίστηκε άτσαλα με ορντέβρ συζητήσεις για λεφτά και χρόνο.

είμαστε πολλοί, είμαστε ανήσυχοι, κάποιοι δεν κοιμόμαστε τις νύχτες και το μυαλό μας παίρνει φωτιά τί να σκεφτούμε για το καλό του στόχου και πώς να το πραγματώσουμε. είναι μεγάλη η αίσθηση της ελευθερίας και της αυτοδιάθεσης να ζεις ανάμεσα σε τόσο κόσμο, που δεν τον ήξερες χθες, που σκέφτεται ό,τι και συ και μοιράζεται την αγωνία του μαζί σου. αρρώστιες και δυσανεξίες καθίσανε στο περιθώριο, οι έξοδοι αυξήθηκαν, τα έξοδα αυξήθηκαν, τα χαμόγελα συγκατένευσαν, τα μάγουλα κοκκίνησαν από το θυμό για τον άθλιο περίγυρο που κανονίζει τις τύχες μας ή το ποτήρι κρασί που συντροφεύει τις νύχτες μας καθώς δουλεύουμε πυρέσσοντες.

έκαναν μια τρύπα στο νερό όσοι παρείχαν πράσινο φως στην ανομία. τί φοβήθηκαν; μην τους μεταθέσουν; μη χάσουν το διευθυντηλίκι; μη και δεν μπορέσουν να πληρώσουν τα έργα τους; μα έτσι χάσανε περισσότερα, την εκτίμηση, το σεβασμό, και κείνοι που τους παρέσυραν στον άχαρο προδοτικό τους ρόλο, τώρα θα τους φτύνουν εσαεί. τον προδότη κανείς δεν τον γουστάρει, γνωστό αυτό. και πού είναι εκείνα τα υστερνά που τιμούν τα πρώτα; σαν εκείνο το αμφιθέατρο με την ηχομόνωση να μονώνει και τους ψίθυρους της συνείδησης, για φωνές δεν συζητάμε, στο αίμα έτρεχε η υπεροψία της ψήφου, μια γκρίζα ισχύς που τυλίγει ανακουφιστικά το άχαρο δημοσιοϋπαλληλικό καθήκον σε πολλές περιπτώσεις.

αποφάσισαν ότι δεν είναι ικανοί οι έλληνες μηχανικοί να σχεδιάσουν και να εφαρμόσουν μέθοδο που έρχεται στις μέρες μας από εξήντα χρόνια πριν, και οι έλληνες μηχανικοί, στο μεταξύ μας μιλητό όλοι παραδέχονται ότι δεν χρειάζεται να πακετάρουμε, δεν μιλάνε όμως δημόσια μη και τους κόψει το νερό από τ´αυλάκι της αγοράς ο πρόστυχος μηχανισμός της ανατροπής.

ο πολιτισμός, λέξη που τη ροκάνισαν πολλοί, καινούργια πρέπει να εφεύρουμε, αυτή έχει φθαρεί στα δόντια των μασκαράδων, ο πολιτισμός έγινε αντικείμενο αγοραπωλησίας. η στημένη προδοσία των αρχαιοτήτων θα γυρίσει στο μέλλον μπούμεραγκ σαν κακό δεδικασμένο πράξης και ήθους και θα παρασύρει και άλλα αρχαία τοπία. δίνουν στο λαό να γλύφει την καραμέλα των χρημάτων και του χρόνου, κακό γράμμα τον μαθαίνουν αντί να καταδείξουν πρώτοι, ότι το να εκτιμάς και να φροντίζεις το παρελθόν σου σου δίνει πόδια για να πατάς γερά στη γη και περήφανα φτερά για να ίπτασαι προς το μέλλον.

ας γίνουμε λοιπόν μικρότεροι από όσο είμαστε, τόσοι δα, επειδή μια συνηθισμένη πολιτική αλλαγή τροφοδότησε με χαμηλά αισθήματα εκδίκησης μερικούς πολιτικάντηδες, λες και αυτό που σήμερα είναι έτσι, αύριο δεν μπορεί να είναι αλλιώς.

μαζεύω τα πάντα φίλοι που αφορούν τη Βενιζέλου, θέλω η Κίνηση να εκδώσει το έργο της κάποια στιγμή. ένα βιβλίο φαντάζομαι με ενυπόγραφα κείμενα, ποιήματα και σκίτσα, που φτιάχνουμε όλοι εμείς κάθε μέρα και ανταλλάσουμε εδώ μέσα και στα μέηλ μας.