δυο άνθρωποι που πολύ εκτιμώ, πάνω απ’ όλα, ο Χρήστος Φ. Μαργαρίτης, επιμελητής της έκδοσης με τίτλο Φώτης Κόντογλου. Από τον «Λόγο» στην «Έκφρασι». Με ζωγραφιές και με πλουμίδια απ’ το χέρι του ίδιου του συγγραφέα και της ομότιτλης έκθεσης στο Μουσείο Μπενάκη, και ο Αλέξανδρος Γερ. Μακρής, συνάξιος επιμελητής της έκθεσης ομοίως, μου χάρισαν πριν δυο μέρες μαζί με ένα ζεστό μήνυμά τους ένα ηλεκτρονικό αντίγραφο του τόμου της έκθεσης, μιας που δεν πρόλαβα να την επισκεφθώ.

περίμενα να βρω δικό μου ήσυχο χρόνο, το κατέβασα και βάλθηκα να διαβάζω. συνήθως είμαι ανήσυχη όταν πέφτει στα χέρια μου ένα καινούργιο βιβλίο. το γυρίζω γύρω-γύρω, ξεκινάω από το τέλος προς τα μπρος ή από άλλη σελίδα μέσα, πάω κι έρχομαι, βλέπω εικόνες και διαβάζω λεζάντες, περνάω μια ματιά τις υποσημειώσεις, και μετά με αφήνω να αισθανθώ τι θέλω να κάνω ακριβώς. τούτο το βιβλίο δεν μου γέννησε καμιά αδημονία να το ψαχουλέψω μπρος-πίσω, κάτι βάρυνε στα μάτια μου από την αρχή και πιο πολύ βάρυνε ο επιμελητής του και το έργο του που πάνε αντάμα με τη σεμνότητά του, και στρώθηκα με επιμέλεια στο διάβασμα με τη σειρά..

και καθώς κυλάω πάνω στον αρχιμανδρίτη Γαβριήλ Τσάφο Από το Αϊβαλί και από τα Βουρλά.. και στο τρυφερό αίσθημα που μου επήγασε, βάζω στόχο την επόμενη φορά που θα πάω στην πρωτεύουσα, να επισκεφθώ το εκκλησάκι του Αγίου Ανδρέα στην οδό Λευκωσίας 40 στην πλατεία Αμερικής, που ιστόρησε ο Φώτης Κόντογλου, για να προκάμω να αλειφτώ κομμάτι τρυφερότητα (έτσι τον πιάνω πρώτα τον κόσμο εγώ, με πούπουλα, κι ας μοιάζει πως τον πιάνω με μαχαίρια).

ουαί και αλλοίμονο πιο κάτω, στη σελίδα 50, η συντακτική ομάδα με βάζει στη θέση μου. οι τοιχογραφίες λέει έχουν υποστεί σοβαρότατες καταστροφές από την υγρασία που προέρχεται από τα θεμέλια του ναού. το 1990 λέει δημοσιεύτηκαν στο λεύκωμα της Εμπορικής Τράπεζας για τον Κόντογλου, του Νίκου Ζία, έξι τοιχογραφίες και μια φωτογραφία ακόμη της Βαϊοφόρου μπορεί να δει κανείς σε άλλη έκδοση του 1952, του Κόντογλου του ίδιου, και άλλη φωτογραφία, της Αγίας Αικατερίνης και της Αγίας Βαρβάρας σε ένα τετράπτυχο του Κόντογλου, και κάπου η συντακτική ομάδα γράφει: Οι υπόλοιπες φωτογραφικές λήψεις ελπίζουμε να εντοπισθούν σε κάποιο αρχείο στο μέλλον.

ωωωπ! δεν διαβάζω άλλο, δεν ψάχνω πουθενά. κατάλαβα. υπουργεία λέμε τώρα.. και πολιτισμός… και ιεράρχηση αναγκών.. και δημόσια διοίκηση… και επιστήμονες.. και προϊστάμενοι… και πολίτες… και μπλα μπλα… σαν από παντού να λείπει ένα καντάρι. όχι εκείνο το καντάρι που ζυγίζει τις ψυχές στη Δευτέρα Παρουσία, αλλά εκείνο που ζυγίζει εδώ και τώρα και κάθε ώρα, ηθική, προτίμηση κι ελπίδα..

ώρες-ώρες λέω να σας παρατήσω και να πάρω των ομματιών μου εσάς που ζυμώνετε τον κόσμο με τα υγρά που σας βολεύουν, κι άλλες πάλι λέω Όχι, από μένα δεν θα γλυτώσετε.

3 μαρτίου 2016, 18:53