απόψε σκαλίζοντας παλιά χαρτιά έπεσα πάνω σε παρηγορητικό λόγο. Seneca, De consolatione ad Polybium, 1.4: Maximum ergo solacium est cogitare id sibi accidisse, quod omnes ante se passi sunt omnesque passuri; et ideo mihi videtur rerum natura, quod gravissimum fecerat, commune fecisse, ut crudelitatem fati consolaretur aequalitas. Είναι λοιπόν η πιο μεγάλη παρηγοριά να σκέφτεται κανείς ότι συνέβη σ´αυτόν αυτό, που όλοι πριν από αυτόν το έπαθαν και όλοι θα το πάθουν. Και για τούτο μου φαίνεται ότι η φύση των πραγμάτων ό,τι έκανε πάρα πολύ βαρύ, το έκανε κοινό, ώστε η ισότητα να παρηγορεί τη σκληρότητα της μοίρας.

ούτε θεοί ούτε άνθρωποι..