υπέθεσε πως τον αγκάλιαζε

πόσος είναι ο άδειος κύκλος ανάμέσα τους

όταν καμπυλώσει τα χέρια της και τα δέσει;

επιχείρησε αναπαράσταση

να είναι σε όλα έτοιμη

σαράντα πόντους διάμετρο βία σαρανταπέντε

το κορμί του δεν χωράει

έτσι δεν θα δέσει ποτέ τα χέρια της πίσω του

ακατάλληλη

χαμογέλασε με την προοπτική της μισής αγκαλιάς

η δική της ήθελε να είναι ολόκληρη

το υπολειπόμενο κενό θα το συμπλήρωνε

ο πόθος της για κείνον να τον εισπράξει μέσα της

σαν ιδιοκτησία του νου και του σώματος

που κερδήθηκε σιγά-σιγά

ανοίγοντας τα μάτια ξαφνιάστηκε

ο καθρέφτης απέναντί της την κοιτούσε

είχε αρχίσει να γερνάει

δεν έχει σημασία πώς γερνώ

μπορεί σκληρή, μαυριδερή, μια ζάρα όλη κι όλη

αφού ποτέ δεν θα σε δω ξανά

αφού ποτέ δεν θα με δεις ξανά

ούτε ένας στίχος δεν πρόκειται να με γυρίσει πίσω

ούτε μια στενή γραμμή από πάθος δεν επιτρέπω να χαράξει

με ποιο θράσος θα ανταγωνιζόταν το τελευταίο δυνατό φως άλλωστε;

κλείδωσα κάθε σκέψη που τολμάει να πηγάσει από μιαν άλλη

επιζήμια είναι αυτή η διαδικασία καθώς εξελίσσεται

θα κυλήσω την υπόλοιπη ζωή μου σε αυστηρά χαραγμένη κοίτη

πως δεν υπήρξες θα προσποιηθώ

ήταν ένα μάτσο νυχτερινές σκέψεις μονάχα

που μαράθηκαν απότιστες επίτηδες