έκλεισε το στόμα μου πίκρισε η γλώσσα μου άνοιξα παράθυρα μα φως δε μπήκε νύχτωσε ξανά χωρίς να είναι η ώρα άδειασε ο χρόνος από μνήμες το σπίτι σώπασε το φως δεν θα ανάψει απόψε τώρα που κατάλαβα πως ζω καθισμένη στα σκαλιά μιας καμένης ύπαρξης   δεν είσαι πουθενά κάτι ληθαργικά όνειρα…