στον έντιμο Θάνο

γιατί απάλειψε τα όρια; γιατί ταξίδεψε άπονα εμπρός;

γιατί βιασύνη επέδειξε και αλυπία;.

ποιος να ΄θελε να κλάψει για την απώλειά της άραγε;

ως αθώα δεν μπορούσε ούτως ή άλλως να υφίσταται

είναι εκείνος που την έσπρωξε απ’ τα κάγκελα

με τον τρόπο του, να παίρνει από αυτήν το μέρος πάντα,

εκείνο που τον βόλευε εννοώ.

τι άλλο τάχαμ ξέρει αυτή μοναδικά να πράττει;

για το όλον αδιαφόρησε, ό,τι του έλειπε το μέρος ήταν

το πόθησε, το πήρε, το μεγέθυνε, το ύψωσε, το θεοποίησε,

μα μέρος ήταν μόνο και αυτήν πολλά κομμάτια τη συνάρμοζαν

-για όλα τ’ άλλα αδιαφορούσε ο επαρχιώτης επιβήτορας,

ή, καλύτερα, δεν είχε εντοπίσει ότι υπήρχαν κι άλλα

το μέρος έβλεπε και ήθελε μονάχα-

κυριακή 31 αυγούστου 2014, πενθώ