ο κρετίνος τη δύναμή του δοκίμασε

να γίνει τόση όση στα κύματα να τον πετάξει

ήξερε πως με φουρτούνες θα μπλεκε

μα αμέσως

χαμένος στην ιδέα της απώλειας μιας μεγαλοσύνης

που συχνά πρόβαρε στον καθρέφτη

κοιτάζοντας φιλάρεσκα ένα συνηθισμένο μάλλον είδωλο

τί θα έμενε μετά το νέο ξεκίνημα φαντασιώθηκε

και αναθάρρησε

τότε όλα ξεκίνησε να τα φροντίζει με χρήμα και σκοτάδι

όπως ο νους του τα επιθυμούσε θα τα έκανε

είχε τους τρόπους του αυτός

να προλάβει ήθελε μη και διαλυθεί

έτρεχε να προλάβει σαν απλός ηλίθιος που ήταν

δεν είδε την αποτυχία που έσπευδε ασθμαίνουσα

μόνον τη φοβήθηκε μην έρθει

ας περιμένουν σιγανά οι άλλοι

ας αναθαρρήσουν

ο θάνατός σου, η ζωή μου